Soms maak je als ouder zóveel mee, dat het je een tijdje niet lukt om er ècht te zijn voor je kind. Dat overkwam de moeder van Björn. Toen Björn nog een baby was, liep haar huwelijk stuk. Een moeilijke en onzekere tijd volgde.
Björn is 8 jaar als hij in speltherapie komt. Hij is vaak boos, of eigenlijk: woest! Op zo’n moment kan niemand hem meer bereiken. De moeder van Björn zegt dat ze haar zoon zo graag wil leren begrijpen. Ze heeft eigenlijk nooit echt contact met hem gehad. Eigenlijk heeft ze al die jaren in de ‘overleef-stand’ gestaan.
Als speltherapeut heb ik de prachtige taak om moeder en zoon te helpen om een band met elkaar te krijgen. Hoe? Door te spelen! Spelen is immers de eerste taal van een kind! Wanneer er in de vroege hechting tussen ouder en kind een kink in de kabel is gekomen, leert een kind minder goed om zichzelf en de ander te begrijpen, om zich te kunnen inleven. Ook ontwikkelt het vermogen om je eigen emoties te reguleren zich minder goed. Uit onderzoeken blijkt dat een kind dit alsnog kan ontwikkelen door te spelen. En daarnaast: spelen ontspant en geeft plezier. Vanuit ontspanning en plezier kan je werken aan een band met elkaar.
Björn en mama komen een aantal keer samen naar speltherapie. Ze maken van zand elk hun eigen eiland. Björn loopt met zijn playmobilpoppetje over het eiland van mama en vraagt wat ze allemaal heeft neergezet. Een andere sessie vraag ik mama om een situatie neer te zetten die Björn heel leuk heeft gevonden. Ze bouwt in de zandbak een compleet zwemparadijs en vraagt aan Björn: “weet je nog?” Björn blijkt het vergeten te zijn, maar door er zo samen over te praten herinnert hij zich de leuke dag in het zwembad weer. Er wordt veel strijd geleverd in de therapie; het leger van Björn tegen het leger van mama. De draak van mama verandert het hele leger van Björn in een vuurzee. Oeps! Da’s wel moeilijk voor Björn. Ik vraag of er een toverspreuk is, waarmee Björn de draak kan veranderen in een vriendelijke draak. Hm… dat blijkt voor mama weer moeilijk. Haar zoon is thuis zó vaak boos op haar, dat het haar niet zomaar lukt om zich in de speltherapie ‘gewonnen te geven’. Stapje voor stapje zullen we verder moeten werken aan de band tussen moeder en zoon. We zijn er nog niet. Maar door samen te spelen raken mama en Björn meer op elkaar gericht en beleven ze positieve momenten met elkaar. Vanuit deze basis kunnen we verder..
